کاشت مجدد ایمپلنت در مواردی انجام می شود که کاشت ایمپلنت نخستین با شکست مواجه شده است. میزان موفقیت  این روش درمانی بسیار متفاوت می باشد و بیش 94 درصد گزارش شده است.

ایمپلنت دندانی یک روش بسیار موفق برای جبران دندان های از دست رفته می باشد. اما در برخی موارد به دلایل مختلفی مانند شکستن پایه ایمپلنت، پس زدن لثه، عفونت، جابجایی ایمپلنت و حرکت پیچ ایمپلنت کاشت ایمپلنت با مشکلاتی مواجه می شود و دندانپزشک مجبور می شود تا تخلیه ایمپلنت را انجام دهد.  در زمان خارج کردن ایمپلنت باید دقت زیادی انجام شود زیرا قسمتی از پایه ایمپلنت دندان به استخوان فک جوش خورده و ممکن است باعث شکستن یا تحلیل شدید استخوان فک شود.

کاشت مجدد ایمپلنت

تخلیه ایمپلنت

در برخی موارد می توان کاشت مجدد ایمپلنت  را فورا بعد از خارج کردن ایمپلنت قبلی انجام داد. در این روش همزمان فرایند پیوند استخوان نیز انجام می شود. این روش جایگزینی فوری، باعث بهبودی سریعتر می شود. همچنین دیگر نیاز به عمل جراحی مجدد نمی باشد. البته این روش جایگزینی سریع، زمانی انجام می شود که دلیل شکست کاشت ایمپلنت قبلی، مربوط به سایز ایمپلنت باشد.

زمانی که تخلیه ایمپلنت باعث شود، حفره بسیار بزرگی در داخل استخوان فک ایجاد شود، روش جایگزین کردن فوری ایمپلنت جدید با مشکل مواجه می شود. در این شرایط باید ایمپلنت با دقت خارج شود، سپس فرایند پیوند استخوان جهت بهبودی سریعتر انجام شود تا سریعتر جایگاه کاشت ایمپلنت آماده گردد.

برای کاشت مجدد ایمپلنت  نیاز است تا بافت نرم و سخت اضافی، ترمیم و بازسازی شود. زمان دوره بهبودی در این روش بیشتر می شود. بعد از تخلیه ایمپلنت، بیمار با وضعیت سختی مواجه می شود و باید یک روش جایگزین را انتخاب کند. در برخی موارد از یک دندان مصنوعی متحرک استفاده می شود که زیاد مورد پسند بیمار نیست. روش دوم روش جایگزینی برای ایمپلنت تکی شکست خورده، قرار دادن دنچر یا پروتز پارسیل ثابت است که بر روی دندان های طبیعی مجاور قرار می گیرد. به دلیل اینکه دندان های مجاور  به عنوان یک تکیه گاه استفاده می شوند، باید بتوانند از حمایت پریودنتال برخوردار شوند تا فشار وارد شده از سمت بریج را متحمل شوند. در بیشتر موارد بیماران ترجیح می دهند تا ایمپلنت جدید استفاده کنند.

دندانپزشک قبل از کاشت مجدد ایمپلنت به بررسی و ارزیابی دلایل شکست ایمپلنت می پردازد. دندانپزشک برای موفقیت کاشت ایمپلنت جدید و بهبود اسئواینتگریشن ایمپلنت اقداماتی انجام می دهد.

مشکلات کاشت ایمپلنت دندان

بیمار ممکن است با شکستگی زودهنگام ایمپلنت یعنی چند روز تا چند ماه بعد از کاشت ایمپلنت مواجه شود. در این مواقع ایمپلنت به خوبی با استخوان فک جوش نخورده است و استحکام کافی را ندارد و فیکسچر به آسانی از جای خود بیرون می آید. شکست زودهنگام ممکن است به دلیل ایجاد عفونت، عدم ثبات ایمپلنت و حرکت ایمپلنت در دوره بهبودی رخ دهد. شکست زودهنگام ایمپلنت ممکن است به دلیل لقی فیکسچر اتفاق افتد. لقی به دلیل وجود عفونت و بهبودی ضعیف بیمار رخ می دهد.

شکست دیرهنگام یعنی یک سال بعد از کاشت ایمپلنت رخ می دهد. معمولا این شکست به دلیل وجود عفونت گسترده، فشار بیش از حد بر روی ایمپلنت و شکستن پیچ ایمپلنت  رخ می دهد. در این موارد پایه ایمپلنت کاملا به استخوان فک جوش خورده است. اما در بررسی ها و تصویر برداری با اشعه ایکس مشخص می شود که بیماری پری ایمپلنتیت ایجاد شده است. در این بیماری باکتری ها باعث تخریب استخوان اطراف پایه می شوند.  این عفونت فعال با علائمی مانند بوی بد دهان، درد و آبسه همراه است. در این موارد باید تخلیه ایمپلنت انجام شود تا از افزایش میزان درد، التهاب، عفونت و مشکلات تحلیل رفتن استخوان فک جلوگیری شود.

در برخی موارد شکست ایمپلنت به دلیل قرار نگرفتن ایمپلنت در موقعیت درست می باشد.

مشکلات خارج کردن ایمپلنت از استخوان فک

مشکلات تخلیه ایمپلنت

• جدا کردن ایمپلنت های شکست خورده در استخوان فک پایین، سخت تر از ایمپلنت های قرار گرفته در استخوان فک بالایی می باشد.
• مدت زمان کاشت ایمپلنت بر میزان سختی جدا کردن ایمپلنت از استخوان فک تاثیر می گذارد. هنگامی که بیشتر از 24 ماه از کاشت ایمپلنت دندان گذشته باشد،پایه کاملا به استخوان فک جوش خورده است.
• طول، پهنا و میزان اتصال ایمپلنت با استخوان فک بر میزان سختی جدا کردن ایمپلنت تاثیر دارد. هر چه ایمپلنت طولانی تر و پهن تر باشد، پیوند بیشتری با استخوان فک ایجاد می کند در نتیجه جدا کردن آن مشکل تر می شود.
• اگر شکست ایمپلنت در فک بالایی و نزدیک به حفره سینوسی یا عصب ایجاد شده باشد، جدا کردن ایمپلنت بسیار حساس است.

روش های خارج کردن ایمپلنت

• روش گشتاور معکوس: در این روش در مدت زمانی کوتاه، با کمک ابزار، گشتاور معکوس تشکیل می شود و ایمپلنت را خارج می کند.
• روش پیزو الکتریک: در این روش از انرژی فراصوت که یک ابزار پیزو الکتریک می باشد، برای خارج کردن ایمپلنت استفاده می کنند.
• روش through bur: در این روش با کمک ابزار through bur برای وارد شدن فشار کمتر بر روی ایمپلنت، محل اتصال استخوان به ایمپلنت را برش می دهند تا ایمپلنت به راحتی از استخوان فک جدا شود.

تقویت حفره دندانی برای کاشت مجدد ایمپلنت

تقویت حفره دندانی برای کاشت مجدد ایمپلنت

برداشت فیبروز بافت نرم از داخل حفره ایمپلنت

زمانی که ایمپلنت پیوند با استخوان فک اطراف خود را از دست می دهد، دچار فساد الیاف یا فیبروز می شود.  در زمان کاشت مجدد ایمپلنت این بافت فیبروز مانند یک مانع بین استخوان و ایمپلنت قرار می گیرد.به همین علت باید قبل از کاشت ایمپلنت، تمام  بافت فاسد شده را با دقت از حفره ایمپلنت خارج کرد. سپس حفره ایمپلنت پاک و ضدعفونی شود. دندانپزشک با استفاده صحیح از ابزارهای دندانپزشکی به بالاترین قسمت حفره ایمپلنت دست می یابد و با سرعت العمل خود، بافت اطراف دیواره استخوانی را می تراشد. بعد از خارج کردن تمام بافت آسیب دیده، تغییرات شیمیایی در این قسمت انجام می شود. در برخی مواقع دندانپزشک برای برداشتن بافت فیبروز از داخل حفره ایمپلنت از ابزاری به نام کورت که  تیغه ای تخت دارد، استفاده می کند.

ضدعفونی کردن، جهت از بین بردن باکتری های موجود در حفره ایمپلنت برای کاشت مجدد ایمپلنت

در برخی موارد بیمار دچار پری ایمپلنتیت شده  و کاشت ایمپلنت با شکست مواجه می شود. این پاتوژن ها همان میکروب های بیماری زایی هستند  که دندان های طبیعی را هم درگیر می کنند . این پاتوژن ها سطح ایمپلنت را می پوشانند و در بافت های اطراف ایمپلنت مستقر می شوند. در زمان تخلیه ایمپلنت باید به دقت این باکتری ها را از حفره ایمپلنت خارج کرد.

با سم زدایی شیمیایی  حفره ایمپلنت، می توان حفره را برای کاشت مجدد ایمپلنت آماده سازی کرد. دندانپزشک برای این کار از گلوله های پنبه ای که آغشته به اسید سیتریک 60 درصد می باشد، برای سم زدایی و ضد عفونی کردن بافت ها و حفره ایمپلنت استفاده می کند. استفاده از لیزر هم می تواند روشی موثر برای استریل کردن بافت های نرم اطراف ایمپلنت باشد. با استفاده ار لیزر، انعطاف پذیری بافت در زمان ترمیم بیشتر شود.

افزایش رشد رگ های خونی موجود در بافت های نرم و سخت

بافت های سخت و نرم اطراف ایمپلنت، دارای رگ های خونی هستند که برای جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک نقش مهمی را ایفا می کنند. سطح ایمپلنت بدون رگ است، به همین دلیل خونرسانی به این قسمت به سختی انجام می شود. زمانی که ایمپلنت دندانی شکست می خورد، به رگ های خونی این ناحیه آسیب زیادی وارد می شود.

برای کاشت مجدد ایمپلنت باید عروق خونی موجود در بافت های نرم و سخت، ترمیم و بازسازی شوند.  برای بهبود خونرسانی باید هنگام لایه برداری از سطح ایمپلنت با مته سوزنی یا کاربید گرد یا دریل، دقت زیادی کرد. در این مواقع دندانپزشک برای ترمیم و بهبودی سریعتر عروق از مواد زیر استفاده می کند:

• افزودن فاکتور رشد بیرونی و پروتئین: این فاکتور رشد از پلاکت های خون گرفته شده است.
• فیبرین غنی شده با پلاکت و لکوسیت
• ماده ای مشتق از مینای دندان
• پروتئین های مورفوژنتیک استخوان